Er staat een prachtig artikel van Frank Havermans in De Architect. Het pionierswerk in schorsbeton lijkt zelfs onmisbaar te zijn geworden. Alsof het landschap en Havermans diepgaande gesprekken met elkaar hebben gevoerd en elkaar hebben verleid. Van enige wedijver is geen sprake. Ze zijn met elkaar een symbiotische relatie aangegaan. Het observatorium voelt daardoor niet als een interventie, maar als een organisme dat in zijn natuurlijke habitat is ontkiemd en gegroeid

Geert Mul heeft prachtige foto’s geplaatst van de “geschiedenisjes”. Kijk hier https://geertmul.nl/projects/geschiedenisjes/